گفتگو با قهرمان دو و میدانی معلولین – یاسر شجاعی

با عرض سلام و روز خوش، لطفا خودتان را معرفی کنید؟
با سلام یاسر شجاعی هستم اهل شهر باغین استان کرمان در حال حاضر ساکن شهرستان بردسیر.

چه ورزش هایی را انجام دادید و چطور شد این رشته را انتخاب کردید؟
ورزش هایی که تاحالا انجام دادم گلبال،دو و میدانی و شطرنج بوده و دلیل اینکه این رشته را انتخاب کردم این بود که دوران دبستان مقام شهرستان آورده بودم در همین رشته و علاقه ی زیادی هم داشتم.

چقدر زمان برد از زمان شروع که عضو تیم ملی شوید؟
سال 1395 ورزش حرفه ای رو شروع کردم و سال 97 به دلیل یه سری مسائل بخاطر شش صدم ثانیه از تیم ملی دو و میدانی جوانان خط خوردم و نتوانستم در مسابقات جهانی و پاراآسیایی جوانان شرکت کنم.

آیا به این رشته میتوان به عنوان شغل نگاه کرد؟
درست است. اگر حمایت درست و مکرری از ورزشکاران شود. مخصوصاً قشر معلول، بچه ها می توانند به سرمایه ای برای زندگی شان برسند اما به شرط آنکه فقط نگاه ها به فوتبال نباشد. بدن هم تا یک زمانی توان حرفه ای بودن را دارد، بعدش فرسوده می شود.
در کل نمی شود به عنوان شغل به آن نگاه کرد چون مصدومیت دارد، کنسلی مسابقه دارد و خیلی چیزهای دیگر…

اگر کسی بخواهد ورزش را شروع کند چه رشته ای را پیشنهاد می کنید که در آینده به مشکل نخورد؟
طبیعتاً من دو و میدانی رو پیشنهاد می کنم که سر رشته حرفه ای دارم اما تا زمانی که کرونا تمام نشود، ورزش معلولین واقعاً نمی تواند جایگاه خودش را بدست آورد.

چقدر حمایت وجود دارد؟
حمایت تنها مشکل ما ورزشکاران است که وجود ندارد. نبود مرزی خوب، نبود امکانات تمرینی و مکمل های ورزشی یکی از بزرگترین دردهای ورزشکاران است.

چه دستاوردهایی تا به حال کسب کردید؟
مقام هایی که کسب کردم مدال های طلا و نقره و برنز مسابقات معلولین کشور بود که در سال های 96-97-98 برگزار شد.
مسابقات انتخابی تیم ملی باشگاه های کشور در سال 97 و 98 برگزار شد که مقام دوم و سوم را در رشته های 400 متر و 200 متر کسب کردم.
و آخرین مسابقه ای که قبل کرونا برگزار شد یادواره شهید قاسم سلیمانی بود که در رشته پنج هزار متر دوی صحرانوردی مقام دوم را کسب کردم.
اینها مقام های مهمی بودند که تابحال کسب کردم.

الگوهای ورزشی خاصی داشتید؟
شخص خاصی الگوی من نبوده ولی ورزش خیلی از دوست های خودم بخصوص معلولین استان کرمان را دنبال می کنم و همیشه به آنها افتخار کردم.

ویژگی خاص این رشته چیست؟ یک فرد چه ویژگی هایی را باید داشته باشد که در این رشته موفق باشد؟
ویژگی این رشته این است که کلاس بندی دارند. مثلاً دونده های کلاس یازده حتماً باید با کمک دونده راهنما در مسابقه شرکت کنند چون روی چشمهای ورزشکار اصلی با چشم بند بسته است و با نخی که به دست دونده راهنما وصل است باید مسابقه داد.
دونده همراه باید قوی تر از دونده نابینا باشه و در حین مسابقه و عبور از خط پایان نباید حرکتی انجام بدن که داورهای شاهد فکر کنند دونده همراه دارد دونده اصلی رو می کشد.
دونده های کلاس دوازده هم می توانند یار همراه داشته باشند و هم نمی توانند.
ولی کلاس سیزده نمی توانند دونده راهنما داشته باشند.
ویژگی خاص اش اول استعداد دویدن و اراده قوی، پشتکار، و از نظر جسمی و روحی در شرایط قابل قبولی باشد.

چقدر بچه های تربیت بدنی به تفکیک گرایش هایشان می توانند به ورزشکارانی مثل شما برای موفقیت کمک کنند؟
نمیدونم بچه های تربیت بدنی چقدر میتوانند کمک کنند البته به نوع کمک و میزان کمکشان بستگی دارد. چون ورزش ما ورزشی است که فقط نوع ما میتواند درکش کند.
ولی با تجربه ای که خودم دارم فکر می کنم فیزیولوژی و روانشناسی و حرکات اصلاحی، آسیب شناسی بیشتر به درد ما ورزشکاران بخورد.

بهترین و بدترین تجربه ورزشی شما چیست؟
بهترین تجربه ورزشی من اولین حضورم در مسابقات دانش آموزان کشور بود که دو مدال طلا و نقره کسب کردم و بدترین تجربه ام هم مسابقات انتخابی تیم ملی برای مسابقات جهانی بود که دونده راهنما من وسط مسابقه کم آورد و نرسیده به خط پایان من را رها کرد منم فکر کردم از خط پایان رد شدم و ایستادم که زمان مسابقه ام خراب شد.

برنامه ی شما برای آینده چیست؟
برنامه من برای آینده ادامه تحصیل و پیگیری درمان بیماری ام است و اینکه دنبال شغلی مناسب باشم که واقعا بزرگترین مشکل ما همین نبودِ شغل است.

اگر مسئول تاثیر گذاری در ورزش بودید، چه کار هایی را در اولویت قرار می دادید؟
اگه مسئول ورزشی بودم بی شک با تمام توان از ورزش معلولین حمایت می کردم چون واقعاً استعدادهای خاصی دارند و بی شک بهترین گزینه برای سرمایه گزاری و حمایت هستند.
براشون مکان تمرینی فراهم میکردیم مربی خوب برای آنها پیدا می کردیم و خیلی کارهای دیگر…

بنظرتان چطور می توان انگیزه ایجاد کرد که افراد معلول به سمت ورزش و مشارکت جمعی تمایل پیدا کنند؟
با حمایت بیشتر و دلگرمی برای آنها و خوش قولی به وعده های مسئولین مربوطه و توسعه دادن زیرساخت ها.

سخن آخر…
حمایت، حمایت، حمایت
فراموش نشدن قشر معلول
ایجاد اشتغال برای معلولین

مجتبی گوهری