پرسشنامه آسیب شناسی برند گردشگری ورزشی ایران

توضیحات

آکر (1991) معتقد است که برند یعنی تشخیص کالاها و یا خدمات یک فروشنده و یا گروهی از فروشندگان و تمایز آن کالاها و خدمات از کالاهای رقبای آنهاست. ریچی و ریچی (1998)، برند مقصد را یک نام، سمبل، لوگو، علامت تجاری و یا هر نوع گرافیک دیگری می دانند که هم مقصد را تعریف می کند و هم آن را متمایز می سازد، یه علاوه وعده ی تجربه کردن یک سفر به یاد ماندنی (که منحصرا ناشی از ویژگی های مقصد است) را به گردشگر می دهد. همچنین خاطرات مفرح از تجربه مقصد را یکپارچه و تثبیت کرده و آن را غنی تر می سازد. صنعت گردشگري ورزشی بیش از هر زمان ديگری جايگاه خود را به عنوان پديده ای چند بعدی در جوامع بشری باز كرده است و بسیاري از كشورها، با سرمايه گذاري فراوان فوايد و اثرات اين صنعت را به خوبی درک كرده و به عنوان منبع مهم جهت بهبود وضعیت اقتصادی (اشتغال زايی گسترده)، اجتماعی و سیاسی (پاول امری، 2010)، افزايش شهرت و برندسازی مقصد خود درآورده اند (هینچ و هیگام، 2006). پرسشنامه حاضر با تبیین نقش های خدمات ابتدایی، زیرساخت های برندگردشگری ورزشی، ارتباطات رسانه ای و روابط میان مصرف گنندگان برند در تقویت هسته ی اصلی برند گردشگری ورزشی ایران می پردازد و شامل 23 گویه می باشد.