براتون پیش اومده بعد کمک کردن حس خوبی داشته باشید؟

این حس خوب یه دلیلی داره

شما بعد از پیدا کردن یه کادوی خوب برای کسی حس خوشنودی عجیبی بهتون دست میده؟ زمانی که برای یه کار خیر داوطلب می شید چطور؟ یا وقتی به یه خیریه کمک مالی می کنید؟ اگر کلا اهل بخشندگی نیستید، علم میگه سعی کنید از خود گذشته باشید.

تاثیرات مثبت نوع دوستی و بخشندگی بر سلامت

در چند دهه ی اخیر، دانشمندان مطالعاتی در مورد تاثیر از خودگذشتگی بر روی سلامت انجام دادند. در علم روانشناسی به حس رضایت و خشنودی در فرد کمک کننده ” helper’s high ” گفته می شه. کسانی که برای کار خیر داوطلب می شن، کمتر افسردگی می گیرن، عمر طولانی تر و عزت نفس بالاتری دارن و کارآمد تر هستن. بر اساس مطالعه ای که در سال 2005 انجام شد، کسانی که داوطالبانه کار خیر انجام دادن نسبت به کسانی که کار خیر براشون انجام شده بود حس بهتری داشتن و کمک ها تاثیرات خوبی روی سلامتشون گذاشته بود. خب چه اتفاقی در مغز میفته که باعث این اثرات مثبت میشه؟ به زبان ساده، وقتی که نسبت به دیگران از خود گذشتگی نشون میدیم ( بدون اینکه در قبالش انتظاری داشته باشیم )، مغز ما دوپامین، سرتونین و یه عالم هورمون های دیگه که مربوط به خوشحالی هستن ترشح می کنه و باعث میشه از درون احساس شور و اشتیاق بکنیم.

یه هدیه ی دو طرفه

البته که هیچ کس 100 درصد از خود گذشته نیست، اما یه مطالعه نشون داده که در انسان ها ویژگی هایی مثل همدلی و بخشندگی ذاتا وجود داره. مغز ما شامل نورون های آینه ای ( (mirror neuron است. و همونطور که مارکو لاکابونی، عصب شناس، به سیکس سکندس توضیح میده، این نورون ها سلول هایی در مغز ما هستند که ” به ما اجازه میدن اعمال، نیات و احساسات دیگران رو بفهمیم.” برای مثال، وقتی می بینیم که کسی اندوهگینه، لازم نیست در مورد احساس اون فرد ” فکر” کنیم. نورون های آینه ای باعث میشن حسی مثل حس فرد غمگین به ما دست بده. خب این ها در بخشندگی چه تاثیری داره؟ مغز ما به اصطلاح از یه ” قانون طلایی ” پیروی می کنه. اون طور که عصب شناس، لئوناردو کریستف مور به لیو ساینس میگه : ” هرچه بیشتر تمایل داشته باشیم که حالات دیگران رو درک کنیم، به نظر میاد بیشتر تمایل داریم همون رفتارایی رو با اون ها می کنیم که با خودمون داریم. ” پس اگر میخواید بخشنده تر بشید، باید رو خودتون کار کنید تا حس همدلی بیشتری نسبت به دیگران داشته باشید.

این یافته ها می تونه به محققان کمک کنه تا درک بهتری از کودکان مبتلا به اوتیسم داشته باشن. این کودکان در تعاملات اجتماعی دچار مشکل هستن چون سلسله نورون های آینه ای در مغز اون ها درست کار نمی کنه.