گفتگو با رییس فدراسیون اسکواش – مسعود سلیمانی

باسلام خدمت شما، لطفاً ضمن معرفی خود، خلاصه ای از سوابق مدیریتی و اجرایی خود را بیان فرمائید؟

با سلام، مسعود سلیمانی هستم دکترای مدیریت ورزشی از دانشگاه تهران، پردیس بین المللی کیش در سوابق ورزشی و اجرایی خود از معلم ورزش افتخاری دبستان قائم بیرجند خراسان جنوبی فعالیت اجرایی خود را شروع کردم تا رئیس اداره ورزش ماهان کرمان و رئیس بخش های روابط عمومی، اداره نظارت بر امور ورزش، رئیس پایگاه قهرمانی، رئیس واحد تحقیقات و پژوهش، رئیس هیات های نجات غریق و ژیمناستیک و آمادگی جسمانی، رئیس مرکز آموزش و علوم تربیت بدنی جنوب شرق کشور، معاون اداره کل ورزش استان کرمان و جانشین مدیرکل استان کرمان تا نایب رئیس فدراسیون های ژیمناستیک و اسکواش و نایب رئیس فدراسیون ژیمناستیک آسیا، کارشناس متخصص ورزش های پایه در وزارت ورزش و جوانان، ناظر فنی کمیته ملی المپیک، کارشناس مسئول ارزیابی عملکرد هیات های ورزشی کشور و ادارات کل ورزش و جوانان استان ها بودم و رئیس فعلی فدراسیون اسکواش و رئیس فدراسیون اسکواش غرب آسیا و رئیس کمیته ممبرشیپ فدراسیون اسکواش آسیا و مسئول پژوهش فدراسیون جهانی اسکواش و عضو کمیسیون مدیریت و برنامه ریزی و کمیسیون دوره های سولیداریتی کمیته ملی المپیک می باشم، رشته ورزشی ام بسکتبال و رشته تخصصی ام شنا و نجات غریق بوده و دارای مدارک مربی گری در ورزش های مختلف می باشم.

بنظر شما فدراسیون های ورزشی و رشته های دانشگاه های مرتبط با ورزش، ارتباط مناسب و موثری با هم دارند؟

بله. این ارتباط بصورت شعاری و تشریفاتی برای نشان دادن ارتباطات بین بخشی و فرابخشی وجود دارد، اما بدلیل خلقیاتی که ما ایرانی ها از زمان های بسیار دور در ما وجود دارد، در کار تیمی و تفکرات راهبردی بسیار مشکل داریم و کمتر افرادی را می توانی بیابیم تا اعتقاد به این تعاملات ملی داشته باشند. چند صباحی سکاندار تشکیلاتی می شویم و در حد گزارش و نمایش با دانشگاه ها و یا با دیگر فدراسیون ها ارتباط برقرار می کنیم و در قالب توافق و تفاهم مطالبی بین سازمان ها و ارگان ها مبادله می شود که هیچ ضمانت اجرایی ندارد. پس در گام اول یک مشکل اساسی بینشی وجود دارد. بهترین مثال بلایی بود که بر سر طرح جامع که باید تعاملی بین قشر علمی دانشگاهی و بخش اجرایی ورزش می بود که عملاً با هزینه های مالی و اختصاص وقت زیاد از دستور کار خارج شد. اگر دقت کنیم عادت ما این است که در زمان کناره گیری از مسئولیت های خود اعلام می کنیم ما چوب امدادی را به نفر بعدی می سپاریم تا مسیر را ادامه دهد و تنها چیزی که رخ نمی دهد همین است، چوبی که بر زمین می اندازیم تا نفر بعدی به چالش کشیده شود، از من که گذشت هر چه می خواهد بشود. این تفکری است که در بسیاری از ماها وجود دارد. بنابراین نفر بعد مدت ها به درازا می کشد که مجدداً بتواند چشم اندازها را ترسیم و به سمت و سوی آن حرکت کند. مثالی دیگر این گفته ام را شفاف تر می کند. سال ها قبل در ژیمناستیک، کارشناسان با صرف وقت و انرژی زیاد بالاخره با الگو برداری از چند کشور موفق در این ورزش طرحی موسوم به سطح بندی را در ژیمناستیک ابلاغ و دستور اجرا دادند به این عبارت که در هر سطح باید ورزشکار چند مهارت را بی نقص اجرا تا به سطح بعدی و بصورت تکلیفی انجام شود، اصلاً دیدگاه علمی هم نداشته باشیم. این طرح اگر خوب هدایت شود نتیجه موفقیت و ارتقای سطح ژیمناستیک ایران بود، با سکانداری نفرات بعدی بدلیل اینکه این طرح زائیده تیم قبلی بود، این طرح حذف و پس از چند سال گروه های بعدی با تاخیر چند ساله مجدد این طرح را احیا کردند. درست یک حلقه معیوب مدیریتی درست یک چرخه باطل مدیریتی که برمی گردد به صحبت اولم که ریشه را در خلقیاتمان باید جستجو کنیم. پس ارتباطات فدراسیون های ورزشی و رشته های دانشگاهی وجود دارد اما مناسب و موثر نیست. حال فدراسیون هایی هم وجود دارند که نگاهی بلند دارند و فقط حوزه مسئولیت خود را نمی بینند و می خواهند به کشورشان خدمت کنند، در اینجا دانشگاه ها مقاومت می کنند و صرفاً با تاخیر توافق می کنند و در توافقات با این نگاه که اگر فدراسیونی می خواهد از ظرفیت دانشجویی بهرمند شود، بیاید هزینه کند بدون اینکه ریالی تشکیلات دانشگاهی متحمل کوچکترین هزینه شود. در چنین حالتی، قاعدتاً تفاهمی شکل نمی گیرد و تاکید می کنم روحیه کار تیمی بسیار ضعفی در کشور وجود دارد که چون نهادینه و بصورت یک فرهنگ غلط در ذهن ما رسوخ کرده است، نمی توان خیلی امیدوار بود این تفکرات بسته و محدود به این راحتی از بین برود و تا مدینه فاضله فاصله بسیار است. اجازه بدهید چون مدیر میدانی هستم با مستندات صحبت می کنم، چون وعظ را همه بلدیم. مثالی دیگر اینکه توافقات خوبی کردیم تا دو فدراسیون در حوزه دانشگاهی، اسکواش را در لیست مسابقات جهانی بین دانشگاهی ببریم و همه از نتیجه مذاکرات خرسند بودیم و حتی قرار شد تا اولین میزبان این رشته هم با هزینه فدراسیون اسکواش در پایان سال قبل باشد. دو سال از مذاکرات خرسندکننده گذشت و الان نه اسکواش در لیست دانشگاه ها رفت، نه گزارشی از توافق به فدراسیون اسکواش داده شد و همچنان زمانی بود که از ما انسان ها هدر شد. این درحالی است که رئیس این فدراسیون مهم یک ایرانی است ولی عوامل پیرامونی وقتی اجتماعی نشده باشند از اهمیت تفکرات رئیس غافل می مانند و هیچ تحولی رخ نمی دهد. البته چون ذاتاً انسان امیدواری هستم روزی، جایی، زمانی، شاید این وضعیت درست شود.

 بنظر شما دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته های مرتبط با ورزش، چه کمکی به فدراسیون اسکواش می توانند انجام دهند؟ و فدراسیون شما چه حمایتی از این قشر دارد؟

سوال کاربردی خوبی کردید، اگر منظور فدراسیون اسکواش است ارکان این فدراسیون و کمیته های فدراسیون را و حتی بسیاری از روسای هیات های استانی و اعضای هیات رئیسه فدراسیون را از بین چهره های علمی دانشگاه ها و دانشجویان علاقه مند چیدمان کرده ایم. برای مثال دبیر فدراسیون دانش آموخته دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران است، مشاورین من اعضای هیات علمی دانشگاه هستند، نایب رییس بانوان من عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس است. به هر کجای اسکواش نگاه کنیم یک چهره علمی و یک دانشجوی علاقه مند می بینیم، البته دانشجویان و حتی چهره های علمی هم داشته ایم که انتظارات را برآورده نکردند و افراد جایگزین را دعوت به همکاری کردیم. چون معتقدم یکی از عوامل اتلاف وقت، ادامه دادن به ارتباط با افرادی است که با شما و اهدافتان هماهنگی لازم را ندارند. در هیات رئیسه ام اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد حضور دارند، چون مسئولیت پژوهش های فدراسیون جهانی اسکواش را در اختیار دارم، کمیته پژوهش غرب آسیا و فدراسیون ایران را از افراد علمی و صادق و تفکرات ملی گزینش کرده ام، با توجه به تبحر آنان در حوزه بیومکانیک و آسیب شناسی و مهندسی ورزش توانسته اند دانشجویان علاقه مندی را در این کمیته جذب کنند و تحقیقات و رساله ها و پایان نامه های دانشجویی را با محوریت اسکواش هدایت کنند و من از این مدیریت دانش در اسکواش رضایت دارم. چون اگر موفقیتی حاصل شده حاصل یک کار تیمی بین رسانه و انتخاب افراد درست، ارتباط عملی با حوزه دانشگاه و وفاداری به سیستم و ماموریت ها بوده است. در مورد اینکه چه حمایت هایی می کنیم اول اینکه دانشجو در سیستم ما رصد می شود و دیده می شود. ابتدا بصورت داوطلب با حوزه پژوهشمان همکاری داوطلبانه می کند، پس از مدتی میزان هوشیاری وی در امور اداری و انجام خودکار و میزان علاقه مندیش وزن می شود و به سرعت همکاری در بخش هایی که نیاز به تقویت داریم پیشنهاد می شود. برای او گاهیانه ای در نظر گرفته می شود که بستگی به ارتقای عملکردش و اقداماتی که خلاقانه و ابتکاری است، ارزش قائل هستیم و جذب مستمر در دستور کار قرار می گیرد و ماهیانه برای وی منابعی البته نه چندان بزرگ تعریف و پیش بینی می شود و هر جا که گشایشی شود از شرمندگی این نوع نیروها بیرون می آییم، هر عملی در اسکواش و پدل و راکتبال سه ورزش راکتی که تحت پوشش فدراسیون اسکواش است بی پاسخ نمی ماند. چون برای ادامه دادن و با انگیزه ماندن نیاز به شارژهایی است که خودمان را موظف به انجام آن می دانیم و اگر در بخش هایی نمونه ای باشد که کار بدلایل مالی و تسهیلاتی افت کرده باشد، به این دلیل بوده که مسول مستقیم آن بخش هیچ گزارش مکتوبی برای کمیته ای که به او سپرده شده و نفراتی که خروجی هایی داشته اند به فدراسیون تحویل نداده است. در یک کلام ما از دانشجویانی که حرف های بزرگ می زنند و در کنار آن عمل گرا و اجرایی باشند استقبال می کنیم تا در عملی شدن ماموریت تشکیلات همکاری نمایند. چون ما چشم انداز دراز مدت خود را شرح و بسط داده ایم كه می خواهیم ظرف 4 سال آینده به کجا برسیم و قاعدتا از جذب پاره وقت و پروژه ای دانشجویان علاقه مند استقبال می کنیم.

بنظر شما چه فعالیتی در اسکواش اتفاق افتاده که به آن می بالید؟

اینکه هر مدیری تشکیلات تحت نظر خود را هدایت می کند و اجرای برنامه می کند مسیری عادی است. همواره این اعتقاد را داشته ام که زنبور عسل ماموریت دارد عسل بسازد و نیاز به تشویق ندارد. اگر هر کدام از ما اقدامی کنیم که بماند، یعنی فراتر از ماموریت خود عمل کنیم، آنجاست که کاری کرده ایم که برای نسل های آتی می ماند. علاقه مندم کاری هایی را انجام دهم که دیگران براحتی نتوانند تا سال ها نمونه آن را انجام دهند. برای مثال در ژیمناستیک این کشور جام جهانی با قهرمانان ارزنده جهان در بخش مردان 12000 نفری برگزار کردیم که سابقه نداشت، چون باید از همه نظر استانداردهای جهانی رعایت می شد که واقعاً پروژه ای سخت بود ولی به بهترین صورت ممکن میزبانی شد که تبلور اوج اجرایی هماهنگ و فرابخشی همه سازمان ها بود که تا سالیان سال دیگر شاید نمونه آن در ایران را نتوان برگزار کرد. اما در اسکواش فراتر رفتیم، کرسی های جهانی و آسیایی و میزبانی های بزرگ قهرمانی آسیا که برای اولین بار در ایران برگزار می شد دیگر برای ما دستاورد محسوب نمی شد، آنچه به آن می بالم یک اقدام مدیریتی ماندگار است. اجتماعی شدن، تفکر برنامه محور، مدیریت دانش، ایجاد روحیه انجام کارتیمی، مدیریت عملکرد و ارزیابی های فصلی و جلب همکاری چهره های دانشگاهی و اینکه اسکواش را به عنوان یک سازمان یادگیرنده معرفی کردیم، همه این عوامل باعث شد که فدراسیون جهانی و فدراسیون آسیایی اسکواش و وزیر ورزش و جوانان و رییس کمیته ملی المپیک رسماً اعلام کنند که به فدراسیون اسکواش اعتماد داریم و در مسیر درست بخوبی پیش می رود. این برایم بسیار ارزشمند بود که تایید خارج و داخل را داشته باشیم.

 بنظر شما چه کارهایی در اسکواش باید انجام می شد که هنوز نشده است؟

تیم ما به کمتر از رویدادهای جهانی رضایت نمی دهد، اگر در ژیمناستیک برای اولین بار میزبان قهرمانی جهان شدیم، در اسکواش برای اولین بار میزبان قهرمانی های آسیا شدیم در تعهداتم به مجمع، میزبانی قهرمانی جهان را در اسکواش ایران به همراه اجلاس جهانی پیش بینی کرده ام که می دانید این رویدادها را به کشورهای بسیار باسابقه می دهند اما این اراده را داریم که این دو میزبانی را بگیریم و می گیریم. هر چند شهریور سال 1400 ما میزبان قهرمانی مسترز مردان و زنان آسیا هستیم ولی این ما را ارضا نمی کند. روزی را بخاطر دارم در گیلان مسابقه قهرمانی جوانان کشور برگزار می شد کل فدراسیون تعطیل می شد به سمت رشت تا یک مسابقه داخلی برگزار کنند ولی سال هاست که کمیته مسابقاتی داریم که با اعضایش مسابقات حرفه ای بین المللی و قهرمانی آسیا را میزبانی می کند که حتی ممکن است در برخی از این مسابقات به جز یک ناظر در این میزبانی ها حضور فیزیکی نداشته باشد و همه مذاکرات جهانی برای میزبانی جهانی در فدراسیون جهانی را انجام داده ایم و فقط باید مجموعه اسکواش انقلاب ما و موضوع سرمایه گذاری ما در انقلاب به بهره برداری برسد تا همزمان 15 زمین اسکواش را که یکی از استانداردهای میزبانی است را یکجا در یک مجموعه داشته باشیم و این دور از دسترس نیست. اگر عمری باشد و مسئولیتمان تداوم داشته باشد قطعاً انجام شده بدانید. اگر زمانی می بینیم که کاری بخوبی جلو می رود می توانید 2 چیز را در آن تشکیلات جستجو کنید اول یک آدم یک دنده و دوم یک احساس وظیفه، پس این کار انجام نشده در اسکواش را هم انجام خواهیم داد.

برای گسترش رشته های تحت پوشش فدراسیون اسکواش در دانشگاه ها، چه برنامه هایی داشتید و اجرا خواهید کرد؟

با نگاهی بلند و دیدگاهی ملی تفاهم نامه هایی عملیاتی با دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، جناب آقای دکتر گودرزی و دانشگاه آزاد اسلامی، جناب آقای دکتر لشکری و دانشگاه پیام نور، جناب آقای دکتر نصیرزاده و تربیت بدنی وزارت علوم، جناب آقای دکتر علیزاده و با تربیت بدنی دانشگاه تهران، جناب آقای دکتر واحدی زاده منعقد شده و توپ در زمین دانشگاه ها است که چطور از این ظرفیت استفاده کنند. برای مثال استادم، دکتر علیزاده انجمن اسکواش وزارت علوم را فعال دارند و در دانشگاه کشاورزی گرگان منجر به احداث سالن اسکواش شد و دکتر واحدی زاده در ساختمان مرکزی دانشگاه تهران در سایت ورزشی 5 سالن اسکواش پیش بینی کرده اند و دکتر لشکری انجمن اسکواش را فعال و تک سالن علوم تحقیقات را با معرفی سرمایه گذار توسط فدراسیون در حال بازسازی و مرمت قرار دادند و در سال آینده اسکواش در لیگ دانشگاه آزاد ورود می کند و فقط در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، دکتر گودرزی قول راه اندازی واحد تربیت بدنی یک و دو اسکواش را داده اند که به امید خدا آن هم عملیاتی خواهد شد. بر اساس همین تفاهم نامه ها دانشجویان زیادی را که فقط 500 نفر از آنان از دانشجویان علوم پزشکی هستند، توانسته اند گواهینامه های مربی گری دریافت نمایند و برای دانشجویان حداقل ها در نظر گرفته شده است تا تسهیلات اسکواش به این قشر عزیز باشد. در دیگر سازمان ها 25 تفاهم نامه دیگر منعقد شده مثل سازمان زندان ها، وزارت نیرو، شهرداری، سازمان نظام مهندسی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و… که برای هرتفاهم نامه یک دانشجو معرفی شده تا به عنوان نماینده فدراسیون یک یک بندهای تفاهم نامه را پی گیری و اجرایی کنند. فدراسیون به شدت بخش خصوصی را حمایت می کند به شکلی که در ده سال گذشته از 72 سالن اسکواش امروز در کل کشور 185 سالن اسکواش وجود دارد، در پدل هم از سال گذشته ساخت و سازها شدت گرفته و راکتبال ( که به اسکواش 57 موسوم می باشد ) در سالن اسکواش بازی انجام می شود. در همین حوزه سیاست تکلیفی فدراسیون به هیات های ورزشی، استعدادیابی و استعدادپروری تعیین شده که در بخش سنجش این مستعدین هم دانشجویان در این حوزه نقش ایفا می کنند.

 آیا فدراسیون اسكواش را جهت رسیدن به اهداف خود، موفق می دانید؟

من آدمی نیستم که براحتی احساس رضایت یا موفقیت کنم. چون آن روز، پایان کار ماست و امور به روزمرگی می افتد. اما اگر کاری ارزنده و بزرگ در جای جای کشور برای مثال ما به انحصار اروپا اختصاصاً آلمان و آمریکا در تولید سالن های تمام شیشه ای که به گلس کورت معروفند پایان دادیم و در مملکت خود ساختیم و قرار نیست ارزهای زیادی از کشور بیرون برود و تولید کنندگان داخلی را حمایت کردیم. از این موارد انرژی میگیریم اما هرگز رضایت حاصل نخواهد شد. چون کمال گرا هستم و افرادی كه با من کار می کنند، گاهاً روزهایی اذیت می شوند ولی باید فرصت های از کف رفته را با مدیریتی جهادی جبران کنیم و چاره ای نیست.

چه سخن پایانی برای دانشجویان دارید؟

اسکواش ورزش متفکرین است و به شطرنج ایستاده مشهور است، و پدل هم ورزش قرن بیست و یکم است و راکتبال هم ورزش فان و آرامش دهنده است. هر سه این ورزش ها مورد پسند دانشجویان است. در اینجا هم دعوت می کنم این رشته ها را امتحان کنند و هم اینکه با درخواست همکاری به فدراسیون برای حتی هر هیاتی در استان ها ما افتخار می کنیم تا از ایده های نو استقبال کنیم. چون معتقدم چشم بستن بر اندیشه دیگران، زیان گرانی در پی دارد.

علیرضا سلیمی

رئیس كمیته پژوهش فدراسیون اسكواش ج.ا.ا.