تجربه مربیگری در جوانی – پیمان قاسمی

سلام آقای قاسمی عزیز، لطفاً خودتان را به طور کامل معرفی کنید.
پیمان قاسمی هستم، 30 سال دارم و در حال حاضر دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تربیت مدرس هستم که اگر خدا بخواهد تا چند روز دیگر دفاع می کنم و مدرک دکتری ام را اخذ می کنم.

از دوران دبیرستان شما شروع می کنیم، چه رشته ای می خواندید و فعالیت های ورزشی تان در این دوران چطور بود؟
من در رشته علوم تجربی تحصیل کردم و یادم است در آن دوران یا در زمین های خاکی بودیم و فوتبال بازی می کردیم و یا کلوپ می رفتیم و فوتبال بازی می کردیم.

چگونه به سمت رشته تربیت بدنی آمدید؟
ببینید هر کس در دوران بچگی برای خودش آینده ای متصور می شود که یک رویای زیبا برای خودش ترسیم می کند. من هم از همان دوران خودم را در ورزش دیدم و تصویرهای زیبایی در ذهن خودم ترسیم کردم. برای همین بخاطر علاقه و رویاهایم تصمیم گرفتم که تربیت بدنی را انتخاب کنم.

مهمترین کارهایی که در دوره کارشناسی انجام دادید چه چیزی بود؟
دوران کارشناسی شاید بهترین دوران زندگی هر فرد باشد، یک سری کارها انجام دادم که مفید بودند(اخذ مدرک مربیگری تو حیطه مورد علاقه ام، برنامه ریزی برای آینده ام و در نهایت تفریح و مسافرت) و متاسفانه در بعضی از موارد کم کاری کردم و توصیه می کنم سایر دوستان حتماً این کار را انجام دهند از جمله تقویت زبان انگلیسی و مشارکت در همایش های ورزشی.

دوره ورزشی تان را تا کجا ادامه دادید؟
خوب من در رشته فوتبال فعالیت می کردم و بنظرم پتانسیل خوبی داشتم که پیشرفت کنم اما متاسفانه بخاطر آسیب دیدگی و انتخاب های اشتباه دوران فعالیتم خیلی زود تمام شد و نهایت به اردوی تیم ملی دانشجویان دعوت شدم که همانجا هم مصدوم شدم و تصمیم گرفتم درسم را ادامه دهم .

مسیر شما در دوره ارشد چگونه بود؟
من کارشناسی ام را از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم، ارشد و دکترا هم در دانشگاه تربیت مدرس. رتبه دکتری ام ۱۱ شد و در آزمون ورودی دانشگاه ۲ شدم.

قدم اول را در فعالیت کاری مربی گری چگونه برداشتید؟
راستش من نمی خواستم آنقدر زود وارد مربیگری شوم‌ و یادمه رفته بودم که برای تیم استانم(خیبر خرم آباد) در لیگ یک بازی کنم که به دلایلی نشد که بعنوان بازیکن حضور داشته باشم. اما فرصتی پیش آمد که آغازگر فضای مربیگری در آن تیم فراهم شد و این فرصت را غنیمت شمردم و شروع به کار کردم، فکر کنم 42 سالم بود که شروع کردم.

خلاصه ای از سابقه حرفه ای تون در این چند سال رو بفرمایید.
من ۵ ساله که شروع به کار کردم:
سال اول خیبر خرم آباد لیگ یک،
سال دوم شهرداری بندرعباس لیگ دو،
سال سوم نفت و گاز گچساران لیگ دو،
سال چهارم سرخ پوشان پاکدشت لیگ یک،
و امسال هم در خدمت باشگاه خوب آرمان گهر سیرجان لیگ یک هستم.

تجربه همزمانی تحصیل در دوره دکتری و کار در سایر استان ها را چگونه می بینید؟
خوب هر کاری سختی های خودش را دارد و رفت و آمد مسیر از یک شهر به شهر دیگر هم برایم خسته کننده بود، ولی با توجه به علاقه ام این مشکلات را تحمل کردم و ادامه دادم.
همزمان که دکترا قبول شدم شروع به فعالیت کردم و همزمان در کلاس های دکترا حضور فعال داشتم و در مباحث کلاسی نیز شرکت می کردم.
در کل همکاری اساتید و درکشان نسبت به شرایط در این زمینه هم بی تاثیر نبود.

چشم اندازتان برای آینده تان چگونه است؟
ببینید خیلی سخت است که شما هم از لحاظ پژوهشی قوی باشید و هم از لحاظ کار میدانی.
اما خوب من کار ارشد و دکترایم شاید از بهترین کارهای پژوهشی بود که تاثیر ورزش بر بیماران آلزایمری و HIV+ رو با همکاری دوست هایم بررسی کردم.
از لحاظ فوتبالی هم یک کتاب خیلی عالی با کمک دوست هایمان ترجمه کردیم و انشالله به زودی چاپ می شود.
شما برای موفقیت به ترکیبی از دانش و تجربه و پشتکار نیاز دارید.
من هم به نوبه خودم در تلاش هستم که این ترکیب را در سال های آینده مهیا کنم و بتوانم در این‌ مسیر موفق شوم.
از لحاظ شخصی با توجه به علاقه ام دوست دارم در بالاترین سطح از فوتبال مربیگری کنم و برای رسیدن به این مهم تمام تلاشم رو می کنم.

شما برای تیم تان از بچه های علوم ورزشی استفاده می کنید؟
با توجه به اعتمادی که سرمربی تیم به بنده داشتند، از من درخواست کردن که مربی بدنساز و حتی آسیب شناس به ایشان معرفی کنم و من هم با بچه های علمی ارتباط برقرار کردم که متاسفانه شرایط نهایی فراهم نشد. ولی قطعا در آینده همکاری های لازم رو خواهیم داشت.

چه پیشنهادی برای بچه های تربیت بدنی دارید؟
پیشنهادم به بچه ها اینه که علاوه بر پیشرفت علمی در میدان کار هم‌ فعال تر باشن ، خودشون را به جامعه ثابت کنن طوری که سر خواستنشون دعوا بشه. چون میدونم که پتانسیل این‌بچه ها خیلی بالاس

برای موزه دسی مگ چی دارید؟
یک تی شرت مربیگری از کادر فنی باشگاه آرمان گهر سیرجان

سخن آخر …
نا امیدی قطعا سمت هر کسی میاد، شکست قطعا هست و موانع و مشکلات هم زیادن ولی هیچ کدوم نمی تونن جلوی رسیدن تو به رویاهاتو بگیره . برای هدف هاتون بجنگید ….